Portretten Lina Grooten, kinderoppascoördinator Gezinsbond "Mijn missie? Van de Gezinsbond een sterker merk maken in heel Vlaanderen." Lina is een actieve vrouw met een groot hart voor haar job bij de overheid, haar gezin - een partner en drie fantastische tieners - en de Gezinsbond. 18 jaar geleden werd ze voor het eerst mama en kwam ze in contact met de Gezinsbond. Ze nam deel aan een sessie babymassage, maar in die periode was de Gezinsbond voor haar verder niet zichtbaar. Ze werd pas grote fan toen ze door het gebruik van de babysitdienst haar (toenmalige) hobby lopen kon uitoefenen. Nu gaat haar vrije tijd grotendeels naar de Gezinsbond, mét de goedkeuring van haar gezin. “Ik had een goed contact met de toenmalige kinderoppascoördinator en kreeg plots te horen dat die ermee wou stoppen. ‘Oei, niet meer lopen’ was mijn reflex dus werd ik zelf coördinator. Vanaf dan nam ik meer taken op in het bestuur en stapte snel mee in de veranderingen (lees: automatisering) die de kinderoppasdienst doormaakte.” “Die honger naar vernieuwing, naar tips om beter te doen en om van de Gezinsbond een sterker merk te maken, is er altijd geweest. Ik ging dan ook buiten mijn eigen afdeling op zoek naar inspiratie. Zo belandde ik op een denkdag jonge gezinnen waar ik vrijwilligers uit andere regio’s ontmoette. Die pakten het anders aan en met sommigen onderhield ik lang contact. Via mail wisselden we informatie uit.” “Van het een kwam het ander… en als ‘jonge’ vrouw belandde ik in de Raad van Bestuur. Ik kreeg meteen de functie van ondervoorzitter. Als jonge, voltijdswerkende ouder is dit schrikken. Maar ik heb er niet te lang bij stil gestaan. Ik ben er gewoon voor gegaan. Want ik geloof dat jonge(re) generaties de organisatie verder kunnen moderniseren. Dat zeg ik met het grootste respect voor wat vrijwilligers in het verleden hebben gedaan. Ik ga ervan uit dat verschillende generaties vrijwilligers én personeel mekaar aanvullen, elkaar versterken.” “Ik ga voor een moderne, transparante, wendbare organisatie met een duidelijke focus op de toekomst. Gezinnen zijn niet meer de gezinnen van gisteren maar ook niet die van morgen. Soms heb ik het gevoel dat we dat niet altijd beseffen of er niet lang genoeg bij stilstaan. Verandering ligt moeilijk en gaat (soms te) traag. Digitalisering is daar een voorbeeld van. We moeten meer denken vanuit de gebruikers: jonge gezinnen hebben baat bij digitale dienstverlening.” “Soms ervaar ik ook een kloof tussen vrijwilligers die nationaal actief zijn en de lokale vrijwilligers. Nochtans zijn die lokale antennes belangrijk om een goede, snelle doorstroming te krijgen. Een lucifer kan in geen tijd een heel natuurgebied in lichterlaaie zetten. Waarom slagen we daar dan niet in met die grote groep vrijwilligers? We zouden, bijvoorbeeld, door massaal dezelfde Facebook-boodschap te delen veel effectiever kunnen afstralen op gezinnen in heel Vlaanderen. We moeten de krachten meer bundelen en samen sterk naar buiten komen. De ervaring in coronatijd, waar iedereen wel eens communiceerde via een scherm, toont aan dat we die inspraak en betrokkenheid efficiënter kunnen organiseren. Het is een manier om onze lokale ambassadeurs meer te horen en te zien zonder die verre verplaatsing waarbij we veel tijd verliezen. Ik ervaar dit zelf ook in mijn eigen engagement: het wordt daardoor draaglijker. Ik haal er veel voldoening uit gezinnen wegwijs te maken in onze organisatie, hoewel dit misschien beter zichzelf uitwijst. Maar ik geloof in de kracht van positieve verhalen vertellen én delen. Zo kunnen we sterker worden. Als uitsmijter nog een tip: blijf praten! Met elkaar, met je ploeg, met afdelingen in de buurt. Ga niet op je eiland zitten." Lina Grooten met haar gezin