"De Gezinsbond is als de Chiro voor volwassenen"

Het kleine Oost-Vlaamse dorp Bambrugge telt zo’n 1.500 inwoners. Meer dan 110 van hen kwamen onlangs naar de nieuwjaarsreceptie van de lokale Gezinsbond, kinderen niet meegerekend. “We hebben hier geen school of jeugdbeweging, maar de Gezinsbond leeft heel erg”, vertelt Fien. “We zorgen ervoor dat de mensen nog eens buiten kunnen komen. Als er dan zo’n immense opkomst is, is dat het grootste compliment dat je kan krijgen als kleine afdeling.” Jolien knikt: “Mensen zien genieten op onze activiteiten maakt ons blij. Het is fijn om te zien dat ons werk loont.”

Deur tot deur
Dat de Gezinsbond hier zo sterk leeft, heeft Bambrugge te danken aan de persoonlijke aanpak van de ploeg vrijwilligers. 
Jolien: “Elk bestuurslid heeft een wijk of een aantal straten waar hij of zij verantwoordelijk voor is. Zo ontmoet je altijd dezelfde mensen, leer je mekaar kennen en op den duur word je automatisch een aanspreekpunt.”
Fien: “En we gaan bij zo veel mogelijk gelegenheden van deur tot deur, om de band met onze leden te behouden. Die persoonlijke aanpak is heel belangrijk.”
Jolien: “Daarnaast krijgen onze leden heel veel terug voor hun lidgeld. De gratis paasbrunch lokt altijd een massa volk, dit jaar doen we een gratis spaghettislag voor Vader- en Moederdag… Al die blije gezichten maken het voor ons ook tof.”

Opvolging verzekerd
De oudste vrijwilliger in de bestuursploeg van Bambrugge is in de zeventig, de jongste net dertig. Ondanks de grote leeftijdsverschillen is het team een geoliede machine.
Jolien: “Het klikt supergoed met de ‘oude generatie’. We wonen in een klein dorp en onze ouders waren ook bij de Gezinsbond (de vader van Fien
is nog steeds voorzitter, red.), dus we kennen die mensen al van kleins af aan.” “Wij tonen veel respect voor hen,” zegt Fien, “want zij organiseren de activiteiten al vele jaren en weten hoe alles loopt. Omgekeerd vinden zij het fijn dat wij veel nieuwe, jonge mensen naar activiteiten lokken.” “Ze zijn ook dankbaar dat de opvolging verzekerd is”, vult Jolien aan. “Al die verschillende types en leeftijden… Gek eigenlijk dat het toch klikt. Het is ons gemeenschappelijke doel, activiteiten organiseren in een vereniging, waardoor iedereen aan hetzelfde zeel trekt, denk ik.”
Fien: “Jolien en ik zaten altijd samen in de Chiro. We weten dus ook wel wat het betekent om je vrijwillig in te zetten. Eigenlijk is de Gezinsbond een verlengde daarvan, een beetje een Chiro voor volwassenen.” (lacht)

Nog 27 jaar
Net als bij de Chiro kunnen de vrijwilligers hun ei kwijt in de dagelijkse werking. “Iedereen vervult z’n eigen afgesproken taak”, zegt Fien. “Jolien doet de kinderoppasdienst, ik ben een beetje een manusje-van-alles en ondersteun haar.”
Jolien: “Dankzij de nieuwe app van de kinderoppasdienst valt de hoeveelheid werk wel mee. Ik vind het belangrijk om de oppassers persoonlijk te kennen. Als iemand nieuw zich aanmeldt, nodig ik die persoon altijd eerst uit om de werking uit te leggen en elkaar een beetje te leren kennen. Zo verlagen we de drempel om ons aan te spreken, mochten ze een probleem of een vraag hebben. Het is fijn als we een oppasser en een gezin kunnen matchen.”
Fien: “Het sociale engagement zorgt dat je leert organiseren, verantwoordelijkheid nemen, gestructureerd in groep samenwerken, initiatief nemen… En dankzij ons begripvolle team houdt iedereen dat goed vol. Wie toetreedt, blijft zonder uitzondering voor langere tijd. De langste is momenteel 35 jaar actief. Als we die willen inhalen, hebben we nog 27 jaar voor de boeg.” (lacht)

Vrijheid
De omvang van de dertienkoppige ploeg zorgt voor de nodige flexibiliteit binnen het team. Belangrijk, zeker voor jonge ouders als Fien en Jolien.
Fien: “We organiseren activiteiten in werkgroepjes. Die bestaan altijd uit een mix van oud en jong, zodat we kunnen leren van elkaar.”
Jolien: “De omvang van ons bestuur geeft de nodige vrijheid, we moeten niet altijd allemaal overal aanwezig zijn. Maar op de dag van de activiteit zelf komen wel telkens zo veel mogelijk bestuursleden helpen.”
Fien: “Er is begrip voor afwezigheid door werk, kinderen, vakanties…”
Jolien: “Ons engagement voelt daardoor niet als een verplichting, het blijft plezant. Zeker met jongere kinderen ben ik dankbaar voor die goeie balans.”

Koesteren
Het succes van Gezinsbond Bambrugge valt ook naburige afdelingen op. Fien: “Rondom ons slabakt het een beetje, maar we vinden het moeilijk om hen uit de penarie te helpen. Onze sterkte is net onze persoonlijke aanpak in ons hecht dorp. Als we uitbreiden, gaat die sterkte misschien verloren.”
Jolien: “We willen niet de afdeling worden waar superveel werk voor sleur zorgt. We hebben een goeie ploeg en willen dat koesteren, het moet fijn blijven.”