Portretten De vrijwilligersploeg van Gezinsbond Dorne "Een kleine ploeg heeft veel voordelen" “Het is niet omdat we een kleine ploeg zijn, dat we kleine activiteiten organiseren”, vertelt voorzitter Inge Neyens (38). Zij, penningmeester Harald Bogie (44) en secretaris Yasmin Witting (35) vormen de volledige vrijwilligersploeg van Gezinsbond Dorne. Van de inschrijvingen en de boekhouding tot de organisatie en opbouw van de activiteiten: met hun kleine team krijgen ze alles voor elkaar. “Of het klikt? Nu poseren we mooi, maar kijk eens naar mijn haar: veel staat er niet meer, hé? Dat komt door die twee dames hier”, lacht Harald. De toon is meteen gezet. Aan de rand van Opoeteren, een deelgemeente van Maaseik, ligt het gehucht Dorne. In het knusse dorp op een boogscheut van het Nationale Park Hoge Kempen wonen zo’n 1400 mensen. 140 daarvan zijn lid van de Gezinsbond, er zijn drie vrijwilligers. “Wij ervaren eigenlijk alleen maar voordelen van een kleine ploeg”, steekt Inge van wal. “We komen veel sneller tot besluiten omdat we niet met duizend-en-een meningen rekening moeten houden. We doen alleen wat we graag doen en hoe we het graag doen, en zitten snel op één lijn." Kleiner en kleiner De vrijwilligersploeg is hier niet altijd zo klein geweest. Tot enkele jaren geleden waren ze nog met acht. “Op een gegeven moment is de groep stilletjes aan kleiner en kleiner geworden. Nu ben ik blij met deze twee dames. We vullen mekaar uitstekend aan. Natuurlijk hebben we af en toe meningsverschillen, maar dat moet kunnen. Die lossen we flexibel op.” Yasmin knikt: “Ondanks de beperkte omvang van onze ploeg slagen we er echt wel in om evenementen te organiseren, weliswaar met sporadisch de nodige hulp van partners en familie. Er zijn veel mensen die af en toe willen helpen, maar geen vaste vrijwilligers willen zijn en dat vinden we prima. Zo werken we efficiënt.” Geoliede machine Bewijs van die geoliede machine zijn de halloweentocht en het sinterklaasfeest, de twee jaarlijkse hoogtepunten van Gezinsbond Dorne. “De halloweentocht is een wandeling van zo’n drie kilometer door het dorp, met onderweg standjes waar de kinderen stempels verzamelen. Daarmee maken ze kans op mooie prijzen. Bij verschillende versierde huizen kunnen de kinderen ook aanbellen voor snoepjes. Achteraf bieden we een hapje en een drankje aan”, legt Inge uit. “De halloweentocht in deze vorm is tot stand gekomen toen de groep kleiner werd. ”, vervolgt Yasmin. “Oorspronkelijk vond de tocht plaats in het bos een eindje verderop, maar dat kregen we met ons drieën niet meer rond. Sinds vier jaar organiseren we de tocht hier in het dorp en is ons bereik veel groter. Mensen zijn meer geneigd om hun huis te versieren en/of snoepjes uit de delen dan te komen helpen in het bos.” – “De inschrijvingen zijn verdubbeld: van zo’n 150 naar bijna 300”, verduidelijkt Harald. “Bijna heel het dorp doet mee, net zoals bij het sinterklaasfeest. Dan nodigen we alle kinderen uit en krijgt elk kind een cadeau.” We weten wat we aan elkaar hebben Ook in de dagelijkse werking ervaart het drietal voordelen van de beperkte grootte van hun ploeg. “We vergaderen wanneer het ons uitkomt, spreken veel af via Whatsapp en nemen snel en efficiënt beslissingen”, somt Inge op. “Een echte taakverdeling hebben we niet. Op vergaderingen spreken we af wie wat doet, maar als iemand eens niet kan of even iets moet laten schieten: geen probleem”, vult Harald aan. Yasmin heeft wat meer tijd dan haar collega’s en neemt daarom ook wat meer hooi op haar vork. “En met veel plezier”, zegt ze. “Met onze kleine ploeg weten we echt wat we aan elkaar hebben.” – “We hebben onze organisatie op bepaalde vlakken noodgedwongen anders moeten inrichten sinds we met minder zijn, maar dat is positief uitgedraaid. Ons betalingssysteem op evenementen en onze inschrijven zijn volledig gedigitaliseerd, dat bespaart een hoop werk en onze kas klopt altijd”, zegt Harald niet zonder trots. Dan maak je een verschil Hoe goed het drietal ook overeenkomt, elk hebben ze verschillende drijfveren voor hun engagement. “Eerlijk? Ik ben erbij gesleurd door mijn buurvrouw. In het begin dacht ik ‘oh nee’, maar ik vind het ontzettend leuk. Ik kan mij hier creatief helemaal uitleven”, vertelt Yasmin. Inge sluit zich daarbij aan: “Ik organiseer heel graag dingen, experimenteer graag grafisch op de computer en kan hier mijn ideeën kwijt. Ik werk bovendien in de school in een nabijgelegen dorp, de combinatie met het engagement is dus wel handig.” Harald houdt er een idealistische motivatie op na. “Ik ben van mening: als de gemeenschap goed is voor mijn kinderen, wil ik goed terugdoen. Mijn kinderen zijn hier in Dorne goed naar school gegaan, en zo ben ik bij de Gezinsbond terechtgekomen. Als ik vandaag nog kinderen zie genieten op een van onze activiteiten, dan smelt mijn hart. Op die momenten voel je dat je een verschil maakt.”